Realistiche fictie zo echt gebeurt kunnen zijn en niet realistiche fictie niet.

Leesstrategieën:

Verkennend lezen

Zoekend lezen

Naukeurig lezen

Studerend lezen

Onderwerp --> waar gaat de tekst over?

Hoofdgedachte --> wat zegt de schrijver over het onderwerp? (1 zin)

Tekstverbanden + signaalwoorden:

opsommend/en, vervolgens, eerst, niet alleen...maar ook, tevens, dan, daarna

tegenstellend/ maar, echter, toch, integendeel, daar staat tegenover

vergelijkend/ net zo als, net als, zoals, evenals

uitleggend-voorbeeldgevend/ bijvoorbeeld, ter illustratie, voorbeeld, dat wil zeggen

concluderend/ dus, concluderend

samenvattend/ kortom, samengevat, om kort te gaan

oorzakelijk-oorzaakgevolg/ doordat, daardoor, zodat, waardoor, ten gevolgen van

Doelmiddel/ om te, waarmee

redengevend/ want, omdat, daarom, immers

funcites van de inleiding:

-onderwerp noemen

-aanleiding noemen

-mening geven

-centrale vraag stellen

-samenvatting of hoofdgedachte

-opbouw aangeven

VRAAG

Tekstdoelen + tekstsoorten:

informere/ informatieve teksten

activeren-tot handelen aansporen/ activerende teksten

overtuigen-betogen/ betogende teksten

amuseren/ amuserende teksten

Een bijvoeglijk naamwoord noemt een eigenschap of kenmerk van een zelfstandig naamwoord.

Een woord is een voorzetsel als je het kunt plaatsen voor de vakantie of de kast.

Een bijwoord zegt iets over het gezegde, bijvoeglijk naamwoord of een bijwoord. Een bijwoord kun je niet verbuigen.

De meeste persoonlijke voornaamwoorden hebben twee vormen: de onderwerpsvorm en de voorwerpsvorm.

Een bezittelijk voornaamwoord geeft aan van wie iets is.

Een aanwijzend voornaamwoord wijst iets of iemand aan.

Er zij vier vragende voornaamwoorden: wie, wat, welk(e), wat voor (een). De andere vraagwoorden zijn bijwoorden.

In elke zin staat een persoonsvorm. Die kun je vinden met een persoonsvormproef: maake een ja/nee-vraag het werkwoord dat voorop komt is het persoonsvorm.

Het werkwoordelijke gezegde bestaat uit de persoonsvorm en alle andere werkwoorden in een zin.

Het onderwerp zegt wie of wat de handeling van het gezegde uitvoert. Je kunt het onderwerp vinden door de wie/wat+WG? Of met de onderwepproef: verander de persoonsvorm van getal, het zinsdeel dat ook moet veranderen is het onderwerp.

Het lijdend voorwerp kun je vinden met de vraag wie/wat+WG+O? Een lijdend voorwerp tref je aan bij werkwoorden waar je iets of iemand voor kan zetten. Een lijdend voorwerp begint nooit met een onderwerp.

Het meewerkend voorwerp kun je vinden met de vraag aan/voor+wie/wat+WG+O+LV? Een meewerkend voorwerp kun je ook vinden met de aan/voor-proef: Als een zinsdeel begint met aan of voor moet je die kunnen weglaten en als hij niet begint met aan of voor dan moet je die ervoor kunnen plakken.

Als je een zin hebt verdeeld hebt in zinsdelen, een paar zinsdelen blijven over die zinsdelen heten bijwoordelijke bepalingen. Een bijwoordelijke bepaling geeft antwoord op de vragen zoals: wanneer, waar, hoe, hoefeel etc. Er kunnen meerdere bijwoordelijke bepalingen in een zin voorkomen.

Een wederkerend werkwoord heeft in de infinitief zich bij zich. Een wederkerend werkwoord heeft een wederkerend voornaamwoord. Het wederkerend voornaamwoord is deel van het gezegde.