Lees hier de samenvatting en de meest belangrijke oefenvragen van 18e en 19e eeuw

• 1 18e en 19e eeuw

  Dit is een preview. Er zijn 19 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 1
  Laat hier meer flashcards zien

• Geef een korte karakterisering van de flogistontheorie. In welke opzichten betekende deze ‘foute’ theorie een aanmerkelijke stap vooruit?

  • Brandbare voorwerpen bevatten veel flogiston die vrijkomt bij verbranding. Als de lucht verzadigd is van flogiston dan kan iets niet branden. Flogiston wordt opgenomen door planten. Veel scheikundige processen zijn uitwisseling van flogiston.
  • Deze foute theorie betekent voor de scheikunde alsnog een grote stap vooruit, omdat voor die tijd scheikunde eigenlijk alleen praktisch was. Nu kon je scheikundige processen ook theoretisch verklaren. Het pastte binnen het mechanische wereldbeeld van die tijd.

• Wat zijn de voornaamste kenmerken van de zogenaamde chemische revolutie van de late achttiende eeuw?

  • De flogistontheorie werd vervangen door de zuurstoftheorie
  • Er kwam een nieuwe rationale binaire nomenclatuur
  • Andere opvattingen over verbindingen en bestanddelen
  • Kwantitatieve methodes
  • Ontdekking van gassen als een toestand van stoffen. Gebruik van warmtestof.

•  Bespreek de relatie tussen de chemische revolutie en de aloude leer van de vier elementen.

  • De aloude leer van de elementen ging er vanuit dat er maar 4 elementen waren. Echter de chemische revolutie ontketende een ware revolutie, omdat bleek dat er veel meer elementen bestonden. Water was geen elementen, immers het bestond uit verschillende elementen. Ook had je niet 1 lucht, maar had je vele gassen.

•  Aan welke wapenfeiten ontleende Priestley zijn grote reputatie als scheikundige?

  • Het ontdekken van verschillende gassen.
  • Het ontdekken van gedeflogisteerde lucht (zuurstof).

• Op welke gronden meende Priestley dat het gas dat vrijkwam bij verhitting van rood kwikneerslag ‘gedeflogisticeerde lucht’ moest zijn?

  • Het gas ondersteunde namelijk verbranding. En aangezien verbranding stopt bij een verzadiging van flogiston in de lucht, en dit gas de verbranding juist heel heftig maakte, moest dit wel gedeflogisticeerde lucht zijn.

• Al in 1772 kreeg Lavoisier twijfels over de flogistontheorie van zijn tijdgenoten. Op welke gronden?

  • Hij verbrande stoffen en kwam erachter dat er juist sprake was van gewichttoename, Oftewel dat een deel van de lucht gefixeerd moest zijn. Ook verhitte hij houtskool en kwam juist op de observatie dat er lucht en metaal ontstond.

• Verklaar de door Lavoisier ingevoerde termen ‘zuurstof’ (oxygene) en ‘waterstof’ (hydrogene)

  • Zuurstof was zuurvormend dacht men, het zou een essentieel bestanddeel zijn van zuren, want bij elektrolyse komt er zuurstof vrij.  Waterstof was watermakend, immers deze stof maakte vormde samen met het zuurstof water.  

• Leg uit waarom het Lavoisier niet lukte om met behulp van zijn experimenten zijn tegenstanders te overtuigen van zijn verbrandingstheorie.

  • De flogistontheorie was algemeen geaccepteerd en kon in principe ook alles verklaren. Priestley kon Lavoisier weerleggen met een experiment waarbij gevormde gassen reageerden en vloeibaar werd, echter dit was onbekend en daarom waren het bewijzen tegen Lavoisier nieuwe theorie.Of je nu werkt met zuurstof om met flogiston, het verklaart in principe beide alles.

• De overwinning van Lavoisiers verbrandingstheorie kwam mede tot stand door een succesvolle campagne. Beschrijf deze campagne.

  • Lavoisier had een machtspositie in Academie, hierdoor kon hij jonge mensen paaien.
  • Publieke demonstraties
  • Lavoisier correspondeerde veel met andere wetenschappers
  • Hij richte Amales de Chimie op.
  • Nieuwe nomenclatuur gebaseerd op zijn eigen systeem.

• Lavoisier wordt algemeen gezien als de grondlegger van de moderne scheikunde. Noem een aantal belangrijke verschillen tussen zijn opvattingen en hedendaagse opvattingen.

  • Zuren hebben niet zuurstof als onmisbaar element maar waterstof.
  • Lavoisier had het over een soort warmtestof, dit is hedendaags ook niet meer op dezelfde manier als Lavoisier dit behandelde.